پایگاه خبری فوتبالی- انتشار فهرست ۱۰ خرید برتر منچستریونایتد پس از دوران سر الکس فرگوسن به نقل از روزنامه تلگراف، بیش از آنکه یادآور موفقیت باشد، تصویری روشن از عمق بحران مدیریتی و ورزشی این باشگاه در سالهای اخیر ارائه میدهد.
به گزارش فوتبالی، نگاهی به این اسامی کافی است تا مشخص شود چرا یونایتد، علیرغم هزینههای نجومی، نتوانسته به جایگاه واقعی خود بازگردد.
در صدر این فهرست، برونو فرناندز قرار دارد؛ بازیکنی که بدون تردید موفقترین خرید یونایتد در دوران پسا فرگوسن بوده و سالها بار خلاقیت تیم را به دوش کشیده است. پس از او، زلاتان ابراهیموویچ دیده میشود؛ ستارهای که با وجود سن بالا، تأثیر فنی و شخصیتی مهمی داشت، اما حضورش کوتاهمدت بود و بیشتر نقش مُسکن را ایفا کرد تا راهحل بلندمدت.
نامهایی مانند خوان ماتا، کریستین اریکسن و آندر هررا، بازیکنانی قابل احترام اما نه در حد بازسازی یک غول سقوطکرده، نشان میدهند یونایتد اغلب به گزینههای نیمهموفق یا مقطعی بسنده کرده است. حضور روملو لوکاکو و هری مگوایر نیز نماد خریدهای گرانقیمتی است که هرگز به اندازه هزینه پرداختشده بازده نداشتند.
شاید عجیبترین بخش این فهرست، قرار گرفتن نامهایی مانند دنیل جیمز و آماد دیالو در جمع ۱۰ خرید برتر باشد؛ موضوعی که بهروشنی عمق افت استانداردها را نشان میدهد. حتی اضافه شدن برایان امبومو به این لیست، بیش از آنکه نشانه موفقیت باشد، تأییدی بر فقر انتخابهای واقعاً درخشان است.
این فهرست ناخواسته اعترافی تلخ است: منچستریونایتد بیش از یک دهه است که بدون استراتژی مشخص، بین ستارههای سالخورده، خریدهای هیجانی و پروژههای ناتمام سرگردان مانده. وقتی چنین لیستی بهترین خروجی یک دهه باشد، طبیعی است که اوضاع خراب توصیف شود؛ نه از نظر پول، بلکه از نظر هویت، برنامه و آینده.