پایگاه خبری فوتبالی - میلان در شبی پرتنش و سرشار از فراز و فرود، موفق شد با پیروزی ۳-۲ مقابل تورینو از دل یکی از سختترین میدان های خارج از خانه، سه امتیاز ارزشمند را با خود به سنسیرو ببرد؛ بردی که با یک بازگشت تمامعیار، جریان مسابقه را از مالکیت تورینیها خارج کرد و در نهایت به سود شاگردان آلگری رقم خورد.
به گزارش فوتبالی، تورینو بازی را با آمادگی ذهنی و سرعتی بالا آغاز کرد و در همان ده دقیقه نخست، نخستین ضربه را وارد کرد. نیکولا ولاشیچ روی پنالتیای که توموری انجام داد، توپ را به تور دروازه چسباند تا نتیجه ۱-۰ شود و ورزشگاه اولمپیکو زندهتر از همیشه به بازی برگردد. این شوک اولیه کافی نبود؛ تنها چند دقیقه بعد، در دقیقه ۱۷، دوان زاپاتا روی پاس ولاشیچ، با ضربهی خود اختلاف را به دو گل رساند و میلان را در وضعیت دشواری قرار داد.
با وجود این عقبافتادگی سنگین، میلانیها بهتدریج بر جریان بازی مسلط شدند و ریتم هجومی خود را بازیافتند. فشار پیوسته روی دروازه تورینو سرانجام در دقیقه ۲۴ جواب داد؛ یک ضربه سنگین از آدریَن رابیو از راه دور سنگر میزبان را فرو ریخت و نتیجه به ۲-۱ کاهش یافت. همین گل، نقطه تغییر مسابقه بود و میلان را از نظر روحی دوباره در مسیر بازگشت قرار داد.
نیمه دوم صحنه نمایش شخصیت تیمی میلان بود. روسونری خط میانی را کاملاً در اختیار گرفت و تورینو را به عقب راند؛ جریانی که در دقیقه ۶۷ به بار نشست. کریستین پولیسیچ با ضربه ای در داخل محوطه جریمه تورینو، بازی را به تساوی کشاند و امیدهای میلان را زنده کرد. تورینیها هنوز از شوک این گل خارج نشده بودند که تنها ده دقیقه بعد ضربه نهایی وارد شد. پولیسیچ این بار نیز نقش اصلی را ایفا کرد و با یک حرکت تهاجمی دیگر، گل سوم و حیاتی میلان را رقم زد تا روایت کامبک کامل شود.
تورینو در دقایق پایانی با تمام توان تلاش کرد فشار را بازگرداند و حتی در مقاطعی تا نزدیکی گل تساوی پیش رفت، اما انسجام میلان در خط دفاعی و تجربه بازیکنان این تیم مانع از تغییر نتیجه شد. سوت پایان، امضای رسمی روی یک بازگشت بزرگ بود؛ بازگشتی که نهتنها سه امتیاز ارزشمند را برای میلان به همراه داشت، بلکه پیام روشنی نیز به رقبای سریآ فرستاد: روسونری حتی در بدترین شرایط، تیمی نیست که بهسادگی از پا بیفتد.
این پیروزی میتواند در ادامه فصل نقشی تعیینکننده داشته باشد؛ زمانی که هر امتیاز میتواند معادلات کورس بالای جدول را دگرگون کند و هر نمایش هجومی، نشانی از اراده یک مدعی باشد.