پایگاه خبری فوتبالی- یک. در حالت عادی معمولا مربیان در دربی ریسک نمیکنند چه برسد به اینکه شرایط جدول هم ایجاب کند. اوسمار و ساپینتو با درک موقعیت خود به این نتیجه رسیدند یک تساوی مسالمتآمیز بهتر از بازی با ریسک بالا است، برای همین بود در کل زمان مسابقه هیچ کدام از دو تیم با تعداد نفرات بالا در حمله شرکت نمیکردند و بیشتر منتظر اتفاقات و اشتباهات حریف بودند.
دو. این دربی بیشترین بازیکن و مربی خارجی را در تاریخ دربیها در دل خود داشت. جالب است حتی با حضور بازیکنان خارجی هم چیزی از حساسیت بازی کم نشده بود. انگار شرایط و اتمسفر دربی آنها را هم در خود حل کرده بود.
سه. استقلال با وجود مونیر و پرسپولیس با وجود اوریه که هر دو ناآماده بودند عملا ده نفره بازی میکردند. این دو بازیکن که تازه از مصدومیت برگشته بودند بیشتر زمان بازی را با ترس و استرس بازی میکردند (بهخصوص مونیر).
چهار. دربی دیروز مثل شطرنج بود. دو سرمربی کاملا به دست رقیب نگاه میکردند. آنالیز دقیق از بازیکنان تأثیرگذار تیم مقابل باعث از کار افتادن ستارههای دو تیم شده بود. اورونوف ، علیپور و عالیشاه در بیشترِ دقایق از جریان بازی پرسپولیس خارج شده بودند و این طرف هم آسانی، کوشکی و مونیر کیفیت روزهای قبل را به سبب فشردگی تیم رقیب نداشتند.
پنج. هر دو سرمربی با استفاده از دو هافبک دفاعی ثابت مقابل چهار مدافع ایستا بازی تیم حریف را کشتند. سروش و سرلک وظیفه داشتند مدام به مدافعان چپ و راست خود شیفت شوند و با برتری عددی اجازه حرکت به وینگرهای استقلال ندهند ، آن طرف هم اندونگ و رزاقینیا آزادی عمل سابق را نداشتند. چرا؟ چون پرسپولیس چهار بازیکن سرعتی آن جلو داشت.
شش. همیشه در فوتبال دفاع کردن راحتتر از حمله کردن است. در چنین زمینهایی که مدام توپ پله میشود و هر لحظه امکان لو رفتن آن وجود دارد مربیان ترجیح میدهند بازی را ببندند. انتقال دربی به اراک یعنی کشتن روح این مسابقه، این دیدار به واقع از نظر هیجان و کیفیت هیچ حرفی برای گفتن نداشت.
هفت. این دیدار، ماه عسل تیم داوری بود. بازی که ۹۰ دقیقه نیاز به ویایآر نداشته باشد خوراک داور است. انگار ۹۰ دقیقه رفتند مهمانی و صاف و اتوکرده برگشتند. در این دیدار همه راضی بودند جز هواداران دو تیم.
هشت. بازی آنقدر چیزی نداشت که لبخوانی الفاظ سروش رفیعی بیشتر از خود لحظات مسابقه وایرال شد. یعنی سالها بعد کسی بپرسد دربی ۱۰۶ چه نکتهای داشت باید بگوییم هیچی فقط سروش به آدان گفت: «نادر کی بریم قهوه بخوریم»؟
نه. ارج و قرب دربی تهران چند سال است که شکسته شده، آخرین باری که این بازی با ظرفیت کامل برگزار شد همان دربی ۲-۲ مجیدی و یحیی بود ، بعد از آن یا به خاطر کرونا استادیومها خالی بوده یا کارگران مشغول کارند و یا همه بریم اراک.
ده. با تساوی دربی و گاف تراکتور مقابل استقلال خوزستان، دنیا به کام سپاهان و محرم شد تا بدون سر و صدا به صدر بروند. با احترام به تیم خوب چادرملو، راه چهار مدعی اصلی از بقیه جدا شده و از این به بعد شاهد یکی از رقابتیترین ادوار لیگ خواهیم بود. قطعا این صدر بارها دست به دست خواهد شد. این وسط فقط سپاهان است که در زمین اصلی خود بازی میکند، سه تیم دیگر عملا از میزبانی محرومن هستند.